[t. 1.] 1750-1830 -- [t. 2.] 1831-1864 -- [t. 3.] 1865-1895 -- [t. 4., zesz. 1.-2.] 1896-1918.

At head of title: Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii.

Badania nad twórczością Brunona Schulza, ze względu na brak ciągłości w zapiskach autobiograficznych, zaginioną korespondencję czy wreszcie nawet zaginione dzieła, nie od dziś przysparzają problemów badacz(k)om. Kompletne archiwum Schulza nie istnieje. Twórca, którego historia nie dysponuje kopią zapasową w postaci multimedialnych archiwów, zmienia się zatem w medialny byt, którego los jest nierozerwalnie związany z gestem tworzenia narracji. W ciągu ostatnich lat szczególnie dominującą narracją stała się ta wiążąca twórczość i całe życie Schulza z dyskursami kultury pamięci poświęconej Zagładzie. Poszukując znaczenia (...) archiwum w kontekście interpretacji dzieł pisarza i dyskursów biograficznych, autorka artykułu szuka odpowiedzi na pytanie dotyczące znaczenia luk w biografii Schulza i ich udziału w tworzeniu mitu pisarza poprzez referencje do teorii mediów i archiwistyki. Porównując biograficzne trendy z tymi dominującymi polską kulturę pamięci, tekst oferuje uaktualnione spojrzenie na twórczość Schulza oraz na sposoby pisania o pisarzach dwudziestolecia międzywojennego. Wykorzystując warsztat metodologiczny charakterystyczny dla badań medioznawczych, tekst udowadnia zasadność pozycjonowania prozy Schulza na szerszym socjopolitycznym i kulturowym tle Galicji początku XX wieku. Poprzez ponowną analizę takich tekstów, jak Wiosna czy Druga jesień, artykuł ukazuje twórczość pisarza jako multimedialne i komunikacyjne archiwum, którego jedną z płaszczyzn (istotnych dla prawidłowej interpretacji) jest ewokowanie kontekstów kulturowych związanych z dokładnie określonym czasem i przestrzenią. (shrink)

Słownik języka polskiego PWN odnotowuje m.in. trzy znaczenia słowa „fenomen”: (1) rzadkie, niezwykłe zjawisko; (2) osoba wyjątkowa, niezwykle uzdolniona; (3) fakt empiryczny będący punktem wyjścia badań naukowych. W tytule nie chodzi o „fenomen” w sensie drugim, chociaż do Szkoły Lwowsko-Warszawskiej należało wiele osób wyjątkowych i niezwykle uzdolnionych, do których z powodzeniem można odnosić słowo „fenomen” w tym sensie. Tytułowy zwrot „Fenomen Szkoły Lwowsko-Warszawskiej” sygnalizuje natomiast, z jednej strony, że książka zdaje sprawę z badań naukowych nad pewnym złożonym „faktem empirycznym” – (...) nad pewną formacją intelektualną wraz z jej dorobkiem. Z drugiej strony tytuł wskazuje na rzadkość i niezwykłość Szkoły: to, że była ona fenomenem nie tylko w dziejach Polski, lecz także w dziejach kultury in toto. Oto kilka faktów, które się na fenomen Szkoły – w tym drugim sensie – składają. Za początek Szkoły przyjmuje się rok 1895, kiedy jej założyciel, Kazimierz Twardowski, przybył z Wiednia do Lwowa i już wkrótce wypromował pierwszych doktorów. Wśród wychowanków (doktorantów) Twardowskiego było ponad dwudziestu przyszłych profesorów tytularnych, którzy w dwudziestoleciu międzywojennym zajęli większość katedr filozofii, logiki i psychologii, ale oddziałali także na inne dyscypliny – takie jak literaturoznawstwo, muzykologia, filologia klasyczna etc. Twardowski zmarł w 1938 roku, a za koniec Szkoły niektórzy przyjmują rok 1939 – istotnie II wojna światowa spowodowała spustoszenie w szeregach przedstawicieli Szkoły, a jeszcze silniejszy cios stanowił dla niej okres stalinizmu. Jednakże Kilka wybitnych postaci Szkoły – takich jak Kazimierz Ajdukiewicz, Tadeusz Czeżowski, Izydora Dąmbska, Tadeusz Kotarbiński, Stefan Swieżawski czy Władysław Tatarkiewicz – działało jeszcze wiele lat po wojnie, wychowując kolejne pokolenia w duchu właściwego Szkole antyirracjonalizmu. Wielu spośród autorów tekstów do niniejszego tomu to przedstawiciele młodszych pokoleń Szkoły Lwowsko-Warszawskiej sensu largo. Spoiwem Szkoły był nie pewien zespół idei, który wyznawaliby jej członkowie, lecz pewne postulaty metodologiczne oraz pewien zestaw wartości, które były w Szkole akceptowane przez kolejne pokolenia. O tych postulatach metodologicznych i o tym zestawie wartości mówią szczegółowo autorzy tekstów tu zamieszczonych. Ogromnemu wpływowi Szkoły na kulturę polską towarzyszyła recepcja wyników osiąganych przez jej członków za granicą. Naszym „towarem eksportowym” była szeroko rozumiana logika (logiki wielowartościowe i metalogika Łukasiewicza, gramatyka kategorialna Ajdukiewicza, koncepcja prawdy Tarskiego). Wiele osiągnięć członków Szkoły w innych dziedzinach zagranica odkrywa dla siebie dopiero dziś i wyniki te budzą podziw u tych, którzy się z nimi stykają. Ideą stojącą za powstaniem „Fenomenu Szkoły Lwowsko-Warszawskiej” była chęć ukazania Szkoły w jak najszerszej perspektywie, także przez pryzmat mniej znanych, choć ważnych postaci i osiągnięć. Ze wstępu Książkę można zamówić tutaj: https://ksiegarnia.academicon.pl/glowna/187-fenomen-szkoly-lwowsko-warszawskiej-miekka-oprawa--97883 62475193.html. (shrink)

Celem artykułu jest rekonstrukcja i krytyczna ocena modelu tomistycznej filozofii człowieka, który został opracowany przez o. Romana Darowskiego. Analizy mają charakter metateoretyczny. Ich przedmiotem są teksty napisane przez o. Darowskiego w różnych okresach jego twórczości filozoficznej. W sposób szczególny uwzględniona została jego praca _Filozofia człowieka_, która miała kilka wydań. Zastosowana metoda badawcza polegała na treściowej i logicznej rekonstrukcji modelu filozofii człowieka przedstawionego w pracy _Filozofia człowieka_. Model ten został poddany krytyce metodologicznej, która pokazała, że w obecnej sytuacji kulturowej ma on (...) już tylko wartość historyczną. Może jednak stanowić dobry punkt wyjścia do dyskusji nad kierunkami rozwoju współczesnej antropologii tomistycznej. Rozwój ten powinien dokonywać się w krytycznym dialogu z naukowym obrazem świata. (shrink)

Alicja Gescinska verraste met haar kandidatuur op de Europese lijst van de Vlaamse liberalen. Op internet volgde een stortvloed aan reacties: lovende en lasterlijke. Niet enkel de keuze van de partij en het Europese project werden druk besproken, vooral ook wie aan politiek behoort te doen? en wie dus aan de zijlijn moet blijven? bleek stof voor discussie. Wat is de plaats van een filosoof in de samenleving? Zijn politiek en filosofie onverenigbare disciplines? En wat doe je wanneer uit (...) het hart van de Europese politiek het verzoek komt om uit je pen te kruipen? Politiek is meer dan dat wat politici doen. Politiek is alles en iedereen. In het gebrek van de wereld weerklinkt volgens Gescinska een moreel appel dat op ons allen wordt gedaan. 0'Intussen komen mensen om' is een essay over de persoonlijke worsteling met politieke betrokkenheid en intellectuele verantwoordelijkheid. (shrink)

Some theories of rational belief assume that beliefs should be closed under conjunction. I motivate the rejection of the conjunction closure, and point out that the consequences of this rejection are not as severe as it is usually thought. An often raised objection is that without the conjunction closure people are unable to reason. I outline an approach in which we can – in usual cases – reason using conjunctions without accepting the closure in its whole generality. This solution is (...) based on the notion of confidence levels, which can be defined using probabilities. Moreover, on this approach, reasoning has a scalable computational complexity adaptable to cognitive abilities of both rationally bounded and perfectly rational agents. I perform a simulation to assess its error rate, and compare it to reasoning with conjunction closure. (shrink)

This work is comprised of personal essays by some of the most noted Holocaust educators working in or with Holocaust museums, resource centers, or educational organizations across the globe.

Klanken uit mijn kindertijd -- Het goede van het schone -- Empathie -- De eenden van Stravinsky -- De grond onder onze voeten -- Slotakkoord.

The article focuses on an analysis of Hart Crane’s essay “Note on the Paintings of David Siqueiros.” One of Crane’s few art-historical texts, the critical piece in question is first of all a tribute to the American poet’s friend, the Mexican painter David Siqueiros. The author of a portrait of Crane, Siqueiros is a major artist, one of the leading figures that marked the history of Mexican painting in the first half of the twentieth century. While it is interesting to (...) delve into the way Crane approaches painting in general and Siqueiros’ œuvre in particular, an analysis of the essay with which the present article is concerned is also worthwhile for another reason. Like many examples of art criticism—and literary criticism, for that matter—”Note on the Paintings of David Siqueiros” reveals a lot not only about the artist it revolves around, but also about its author, an artist in his own right. In a text written in the last year of his life, Hart Crane therefore voices concerns which have preoccupied him as a poet and which, more importantly, are central to modernist art and literature. (shrink)

The paper presents George Steiner’s view of the right conditions for the contemplation of art. The position has been presented as motivated by a certain concept of artistic creation and the reception of art.Steiner’s vision of art finds its legitimacy in a belief which describes the linguistic activity of man as one which is at the same time creative and conditioned by external discourses. In this view both the speaking subject and the subject of an artistic activity are motivated by (...) a desire to become independent from an impartial discourse of mind. An artist is someone who opposes the past and present forms of expression in an attempt to incarnate a sense which in the light of the established forms of discourse appears inexpressible. The key point of Steiner's concept is his argumentation in favor of the ambiguity of dividing the human activity into the original and the derived. An artist, a recipient of art or a theorist do not have the tools which could point at the divide.The analysis sets out to make an outline of Steiner’s rendition of the problem of interpretation and development o art. The originality of the position on the issue results from attributing a major significance to interpretative errors for the survival and the constant appeal of art. The process of interpretation is also described as one which yields to no theoretical taxonomy. According to Steiner, a recipient of art disposes of no tools that would warrant access to a transcendental sense of a work of art. Therefore, it ought to be ascertained that a reliable act of reception is one which does not pursue agreement with its object. The recipient must remain detached from the work of art. Paradoxically, only thanks to such an attitude can they make art part of their experience. (shrink)

When we talk about the coherence of a story, we seem to think of how well its individual pieces fit together—how to explicate this notion formally, though? We develop a Bayesian network based coherence measure with implementation in _R_, which performs better than its purely probabilistic predecessors. The novelty is that by paying attention to the network structure, we avoid simply taking mean confirmation scores between all possible pairs of subsets of a narration. Moreover, we assign special importance to the (...) weakest links in a narration, to improve on the other measures’ results for logically inconsistent scenarios. We illustrate and investigate the performance of the measures in relation to a few philosophically motivated examples, and (more extensively) using the real-life example of the Sally Clark case. (shrink)